کد مطلب:173264 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
ذکر خدا
وقتی چراغ یاد خدا در شبستان دل انسان روشن باشد، هرگز شیطان رخنه گاهی برای ورود به خلوتگاه دل نمی یابد و این خانه كه باید جای خدا باشد، مأوای دیو و دد نمی گردد.
حسین بن علی علیهماالسلام، بنده ذاكر خدا بود، پیوسته حمد و ثنای الهی بر زبانش و سپاس نعمت ها در قلبش. و در راحت و رنج، یاد خدا آرام بخش جانش بود و بر او تكیه داشت و هیچ صحنه تلخی نبود، و با «یاد خدا» به آرامش می رسید.
تنها در صبح عاشورا نبود كه با گفتن «اللهم انت ثقتی فی كل كرب»، به یاد خدا بودن را ابراز می كرد و تنها در حملات حماسی روز عاشورایش نبود كه با تكرار جمله «لا حول و لا قوه الا بالله» [1] ارتباط قلبی خود را با معبود، بر زبان می آورد، بلكه همواره گویای «الله اكبر» بود و ذكر «ألحمد لله علی كل حال» بر زبانش جاری بود و «استرجاع» را كه یكی از شاخص های ذكر حقیقی، به خصوص در هنگام مصائب و ناگواری هاست در مواقع مختلف از جمله در راه مكه به كربلا، بر لب داشت.
از منظر امام حسین علیه السلام، شقاوت سپاه كوفه كه برای آن جنایت عظیم حضور پیدا كرده بودند، نتیجه غفلت از یاد خدا بود و چون می دید آنان به هیچ روی،از كینه و عناد خویش دست برنمی دارند و بر كشتن او مصمم اند، به آنان فرمود:
لقد استحوذ علیكم الشیطان فانساكم ذكر الله العظیم؛ [2] شیطان بر شما چیره گشته و یاد خدای بزرگ را از شما (دل) برده است.
گوهر یاد خداوند، موهبتی عرشی است كه در هر دل كه جای گیرد و بر هر زبان كه جاری شود، آن دل و زبان را نفیس می سازد.
حسین بن علی علیهماالسلام، بنده ذاكر خدا بود، پیوسته حمد و ثنای الهی بر زبانش و سپاس نعمت ها در قلبش. و در راحت و رنج، یاد خدا آرام بخش جانش بود و بر او تكیه داشت و هیچ صحنه تلخی نبود، و با «یاد خدا» به آرامش می رسید.
تنها در صبح عاشورا نبود كه با گفتن «اللهم انت ثقتی فی كل كرب»، به یاد خدا بودن را ابراز می كرد و تنها در حملات حماسی روز عاشورایش نبود كه با تكرار جمله «لا حول و لا قوه الا بالله» [1] ارتباط قلبی خود را با معبود، بر زبان می آورد، بلكه همواره گویای «الله اكبر» بود و ذكر «ألحمد لله علی كل حال» بر زبانش جاری بود و «استرجاع» را كه یكی از شاخص های ذكر حقیقی، به خصوص در هنگام مصائب و ناگواری هاست در مواقع مختلف از جمله در راه مكه به كربلا، بر لب داشت.
از منظر امام حسین علیه السلام، شقاوت سپاه كوفه كه برای آن جنایت عظیم حضور پیدا كرده بودند، نتیجه غفلت از یاد خدا بود و چون می دید آنان به هیچ روی،از كینه و عناد خویش دست برنمی دارند و بر كشتن او مصمم اند، به آنان فرمود:
لقد استحوذ علیكم الشیطان فانساكم ذكر الله العظیم؛ [2] شیطان بر شما چیره گشته و یاد خدای بزرگ را از شما (دل) برده است.
گوهر یاد خداوند، موهبتی عرشی است كه در هر دل كه جای گیرد و بر هر زبان كه جاری شود، آن دل و زبان را نفیس می سازد.
[1] موسوعه كلمات الامام الحسين عليه السلام، ص 414.
[2] همان، ص 485.